Continuities and Changes in Iran’s Foreign Policy: Analysis of Syrian Case

Abstract

In the post-1979 Islamic Revolution, Iran conducted isolationist foreign policy with an anti-imperial discourse. By the Iran-Iraq War, Iran transformed its isolationist foreign policy to a multilateral one. Changes in the balance of power, due to the 9/11 terrorist attacks, re-triggered ideology-oriented foreign policy in Iran It seems that the conflictual discourse in Iran’s foreign policy has been decreasing during the President Rouhani era, however, the ideology- and identity-oriented foreign policy has been continuing. Iran’s foreign policy towards Syria has been shaped by the following dynamics, such as national security, Shia Crescent, geopolitics and regional balance of power, and also demonstrated the dynamics beyond the materialist components in Iran’s foreign policy.

1979 İslam Devrimden sonra emperyalizm karşısında, ideoloji eksenli bir dış politika güdülmüş, İran-Irak savaşı sonrasındaki değişimlerle Tahran yalnızlaşma politikasını çok yönlü bir dış politikaya dönüştürmüştür. 11 Eylül terör saldırılarıyla değişen güç dengesi de ideoloji eksenli dış politikayı yeniden tetiklemiştir. 11 Eylül öncesi İran dış politikasında hâkim olan diyalog söylemleri, yerini ideoloji ve kimlik eksenli çatışmacı bir dış politikaya bırakmıştır. Bu çatışmacı söylem Ruhani döneminde azalsa da ideoloji ve kimlik eksenli dış politika devam etmektedir. İran’ın Suriye politikası, ulusal güvenlik, Şii Hilali, jeopolitik ve bölgesel güç dinamikleriyle şekillenmekte, İran dış politikasındaki materyalist unsurlardan farklı dinamikleri de göstermektedir.