Dijital vasiyetname ve vasiyetlerin şekle uygunluğunun Türk pozitif hukuku bakımından değerlendirilmesi

Abstract

Teknolojinin geli?mesi ve dijital ortamda veri olu?turulmasına yarayan araçların ortaya çıkması neticesinde son zamanlarda dijital ortam üzerinden ölüme bağlı son arzuların açıklanmasına sıkça rastlanmaktadır. Bu çalı?mada, bu yöntemlerle açıklanan irade açıklamalarının Türk miras hukukunda ?eklî anlamda ölüme bağlı tasarrufların tabi olduğu “numerus clausus” prensibi kar?ısında nasıl yorumlanması gerektiği ve “favor testamenti” yakla?ımla bunların geçerli olarak ayakta tutulup tutulamayacağı kar?ıla?tırmalı hukuktaki geli?melerle birlikte Türk pozitif hukuku açısından incelenmektedir. Bu çerçevede dijital platformlarda yapılan yazılı, elektronik yazı ve imzalı, biyometrik yazı ve imzalı vasiyetnameler ile görüntü ve/veya sesli vasiyetname ve vasiyetlerin -de lege lata- geçerli sayılıp sayılamayacağı ve fonksiyonel yakla?ımla bunlardaki tipik ?ekil eksikliklerinin a?ılıp a?ılamayacağı üzerinde durulmaktadır.

As a consequence of the advancements in technology and emergence of data generation devices, it has been widely observed that many individuals prefer to express their last wishes before death on digital environment within the recent years. In this paper, it is analyzed how these methods of intent of will should be interpreted according to the principle of “numerus clausus”, which form of testamentary dispositions are subject to and whether the methods are considered valid by the approach of “favor testamenti”, under Turkish current law, taking account of the developments in comparative law. Within this context, it has been reviewed whether written, electronically written and signed, biometric texts, visual and/or audio wills created on digital platforms could be - de lege lata- valid or not and whether it is possible to overcome the typical defects in form by utilizing the functional approach.