JOHN RAWLS’UN İNSAF OLARAK ADALET TEORİSİ’NİN ELEŞTİREL BİR DEĞERLENDİRMESİ

Abstract

Bu çalışma, John Rawls’un adalet teorisinin tarihi ve felsefi bağlamdaeleştirel bir analizidir. Bu amaçla Bir Adalet Teorisi'nden (1971) İnsaf olarakAdalet: Yeni bir İfade (2001)’ye kadar olan eserleri incelenmiştir. Sadece Rawls’unadalet teorisi değil, aynı zamanda metafizik ve metaetiğe olan yaklaşımı da insafolarak adaleti derinlemesine anlamak için ele alınmıştır. Rawls’un anaargümanları ve tezlerini ortaya koyarken, en önde gelen eleştirmenleriyle birlikteeleştirel bir yaklaşım benimsenmiştir. Bunun için bu çalışma, Rawls’un teorisininçalışılabilir olup olmadığı, tam olarak neyi savunduğu, insaf olarak adalet ile neyihedeflediği ve tutarlı olup olmadığı gibi soruların cevabını aramaktadır.Maalesef, Rawls’un tutarlı bir eşitlikçi ve aynı zamanda liberal bir adalet teorisiöneremediği görülmektedir. Dolayısıyla, o özgürlük ve eşitlik fikirleriniuzlaştıramamıştır.

This study is a critical analysis of John Rawls’s theory of justice in its historical and philosophical context. To that end, his works are examined from A Theory of Justice (1971) to Justice as Fairness: A Restatement (2001). Not only Rawls’s theory of justice but also his approach to metaphysics and metaethics are also tackled to understand justice as fairness deeply. While setting out Rawls’s main arguments and theses, a critical approach is adopted with his foremost critics. This study thus searches for answers to the questions such as whether Rawls’s theory is workable, what does he precisely defends, what does he aim at with justice as fairness, and whether it is consistent or not. Unfortunately, it is seen that Rawls fails to propose a coherent egalitarian as well as liberal theory of justice. Hence, he could not reconcile the ideas of freedom and equality.