İslam Devrimi ve Şii anlayışın İran’ın dış politikası ve kamu diplomasisini derinden
etkilediği varsayımından hareketle İran’ın kamu diplomasisinin Şiilik temelli
transnasyonel ve teopolitik olduğu argümanı makaleyi oluşturmaktadır. İran’ın kamu
diplomasisinde Şiiliği, teolojik ve ideolojik bir araç olarak kullandığı, İran’ın dış
politika amaçlarını gerçekleştirmek ve nüfuzunu yaymak için Şii topluluklarla angaje
olmaya dayanan bir kamu diplomasisi izlediği açıklanmıştır. Bu bağlamda İran’ın
kamu diplomasisini reel-politik hedeflerini gerçekleştirebilmek için stratejik bir yöntem
olarak kullandığı ileri sürülmüştür. Makalede İran’ın dış politikasının devletler yerine
halklarla ilişki tesis etme düzleminde uygulandığı ileri sürülmüştür. Kamu diplomasisi
yöntem ve araçlarıyla yumuşak güç kaynaklarını politikaya dönüştüren İran’ın
politikalarında akıllı güç uyguladığı vurgulanmıştır. Ülkenin kamu diplomasisinin
devlet kontrolünde propaganda odaklı olduğu öne sürülmüştür.
The study examines Iran’s public diplomacy on the basis of culture and theo-politics.
Based on the assumption that the Islamic Revolution and the Shiite concept deeply
influence Iran’s foreign policy and public diplomacy, the argument that Iran’s public
diplomacy is Shiite-based transnational and theo-political has been developed. The
article argues that Iran follows a public diplomacy based on engagement with Shiite
communities in order to realize its foreign policy objectives and spread its influence.
It has been argued that Iran’s preference for public diplomacy is influenced by the
fact that Iran cannot win the Sunni governments in the Middle East. Iran’s foreign
policy has been put forward on the level of building relations with people instead of
states. Finally, it is concluded that Iran’s public diplomacy is propaganda based on
state control.